دوره 3، شماره 1 - ( فصلنامه سلامت و آموزش در اوان کودکی بهار 1401 )
جلد 3 شماره 1 صفحات 141-129 |
برگشت به فهرست نسخه ها
1- دانشگاه شهید مدنی آذربایجان
چکیده: (240 مشاهده)
مقدمه: پژوهش حاضر باهدف بررسی اثربخشی بازی‌درمانی کودک محور بر نظریه ذهن کودکان طیف اوتیسم انجام شد.
روش ژوهش: از روش شبه تجربی با پیش‌آزمون و پس‌آزمون تک گروهی استفاده شد. جامعه آماری شامل تعدادی از کودکان 7 تا 9 ساله مبتلابه اختلال طیف اوتیسم شهر سمنان در سال تحصیلی 1401 -1400 بودند؛ پس از انتخاب مدرسه موردنظر به صورت هدفمند ، 13 نفر از دانش آموزان که دارای ملاک پژوهش بودند به‌عنوان نمونه انتخاب شدند. پیش از انجام مداخله و پس‌ازآن، از دانشآموزان آزمون گرفته شد تا میزان اثربخشی بازی‌درمانی موردبررسی قرار گیرد. جلسات بازی‌درمانی به مدت 8 جلسه یک ساعته در طول چهار هفته برگزار شد. از مقیاس نمره‌گذاری اختلال اوتیسم گارز برای اطمینان از تشخیص روانپزشک در کودکان اوتیسم و برای سنجش نظریه ذهن آزمون نظریه ذهن فرم 38 سؤالی استفاده شد. همچنین در این پژوهش نمره هوش این کودکان بررسی شد. دامنه نمره هوشبهر کلی در آزمون هوش وکسلر چهار تجدیدنظر شده از 89 تا 101 بود که میانگین و انحراف استاندارد هوشبهر کلی آنان 77/3 ± 54/95 بود. داده های این پژوهش با استفاده آزمون تی جفت شده و به‌کارگیری نرم‌افزار SPSS مورد تحلیل قرارگرفته است.
یافته‌های پژوهش: یافته‌ها نشان می‌دهد که کودکان طیف اوتیسم در هر سه مؤلفه یا هر سه سطح نظریه ذهن در پس‌آزمون نسبت به پیش‌آزمون پیشرفت معناداری داشته اند (01/0p<).
نتیجه گیری: با توجه به نتایج به دست آمده فرضیه پژوهش مبنی بر آنکه «بازی‌درمانی کودک محور بر نظریه ذهن کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم اثر معناداری دارد» تائید شدو می‌توان تأثیر یک عامل تربیتی (غیر از عامل سرشتی) بر رشد نظریه ذهن را تائید کرد و از بازی درمانی کودک محور به عنوان یکی از روش های بهبود نظریه ذهن کودکان اوتیسم سود برد.
روش ژوهش: از روش شبه تجربی با پیش‌آزمون و پس‌آزمون تک گروهی استفاده شد. جامعه آماری شامل تعدادی از کودکان 7 تا 9 ساله مبتلابه اختلال طیف اوتیسم شهر سمنان در سال تحصیلی 1401 -1400 بودند؛ پس از انتخاب مدرسه موردنظر به صورت هدفمند ، 13 نفر از دانش آموزان که دارای ملاک پژوهش بودند به‌عنوان نمونه انتخاب شدند. پیش از انجام مداخله و پس‌ازآن، از دانشآموزان آزمون گرفته شد تا میزان اثربخشی بازی‌درمانی موردبررسی قرار گیرد. جلسات بازی‌درمانی به مدت 8 جلسه یک ساعته در طول چهار هفته برگزار شد. از مقیاس نمره‌گذاری اختلال اوتیسم گارز برای اطمینان از تشخیص روانپزشک در کودکان اوتیسم و برای سنجش نظریه ذهن آزمون نظریه ذهن فرم 38 سؤالی استفاده شد. همچنین در این پژوهش نمره هوش این کودکان بررسی شد. دامنه نمره هوشبهر کلی در آزمون هوش وکسلر چهار تجدیدنظر شده از 89 تا 101 بود که میانگین و انحراف استاندارد هوشبهر کلی آنان 77/3 ± 54/95 بود. داده های این پژوهش با استفاده آزمون تی جفت شده و به‌کارگیری نرم‌افزار SPSS مورد تحلیل قرارگرفته است.
یافته‌های پژوهش: یافته‌ها نشان می‌دهد که کودکان طیف اوتیسم در هر سه مؤلفه یا هر سه سطح نظریه ذهن در پس‌آزمون نسبت به پیش‌آزمون پیشرفت معناداری داشته اند (01/0p<).
نتیجه گیری: با توجه به نتایج به دست آمده فرضیه پژوهش مبنی بر آنکه «بازی‌درمانی کودک محور بر نظریه ذهن کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم اثر معناداری دارد» تائید شدو می‌توان تأثیر یک عامل تربیتی (غیر از عامل سرشتی) بر رشد نظریه ذهن را تائید کرد و از بازی درمانی کودک محور به عنوان یکی از روش های بهبود نظریه ذهن کودکان اوتیسم سود برد.
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |