دانشجوی دکتری تخصّصی مشاوره، واحد اصفهان (خوراسگان) دانشگاه آزاد اسالمی، اصفهان، ایران
چکیده: (717 مشاهده)
زمینه و هدف: هدف پژوهش حاضر بررسی نقش میانجی اضطراب رایانه در رابطه خودکارآمدی و عملکرد تحصیلی دانشآموزان 7 تا 12 ساله در دوره آموزش مجازی بوده است.
روش پژوهش: پژوهش حاضر ازنظرِ هدف کاربردی، ازنظرِ روش توصیفی- همبستگی و ازنظرِ جمعآوری دادهها بهصورت کمّی با ابزار استاندارد بوده است. جامعه آماری پژوهش والدین دارای دانشآموز 7 تا 12 سال (کلاس اوّل تا ششم) مدارس غیرانتفاعی شهر اصفهان در سال تحصیلی 1402-1401 بودهاند و از میان آنها 250 نفر بهصورت نمونهگیری تصادفی انتخاب شدند. جهت جمعآوری دادهها از پرسشنامه عملکرد تحصیلی مجازی ایرائولا- رئال و همکاران (2023)، پرسشنامه خودکارآمدی رایانه مورفی و همکاران (1989) و پرسشنامه اضطراب رایانه هاینس (1987) و جهت تحلیل دادهها از ضریب همبستگی پیرسون، رگرسیون و تحلیل مسیر در نرمافزار SPSS نسخه 27 و AMOS استفاده شد.
یافتهها: همبستگی مطلوبی بین متغیّرهای موردبررسی وجود داشته و قابلیت پیشبینی عملکرد تحصیلی برای هر دو گروه دانشآموز درباره خودکارآمدی رایانه نسبت به اضطراب رایانه، بیشتر بوده است (0/66 در مقابل 0/30- برای پسران و 0/76 در مقابل 0/29- برای دختران) و درصورتیکه اضطراب رایانه متغیّر میانجی فرض شود، این متغیّر به میزان 31 درصد میتواند در رابطه بین خودکارآمدی رایانه و عملکرد تحصیلی نقش میانجی داشته باشد.
نتیجهگیری: با توجه به اینکه امروزه فنّاوری دیجیتال فراگیر شده و بر روی بیشتر حوزههای زندگی ازجمله آموزش اثر ویژه گذاشته است، استفاده از منابع فنّاورانه انکارناپذیر است. بنابراین، توانایی استفاده از آنها ضروری است. ازاینرو در مشاورههای تحصیلی که در مدارس ارائه میشود، پیشنهاد میشود با توجه به وضعیت آموزش الکترونیکی و حرکت بهسمت آموزش مجازی به بحث آموزش فنّاوریهای لازم پرداخته شود.
شمارهی مقاله: 5
نوع مطالعه:
پژوهشي |
موضوع مقاله:
تخصصي دریافت: 1402/7/13 | پذیرش: 1403/2/25 | انتشار: 1403/3/4