دوره 5، شماره 2 - ( دوره 5، شماره 2 (پیاپی 16) 1403 )
جلد 5 شماره 2 صفحات 137-121 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Bitarafan L, Shakerinia I, Naseh A, Rezaee S. (2024). The effectiveness of mindful parenting intervention on the parent-child relationship and caregiver burden in mothers with children with autism spectrum disorder according to the moderating role of perceived social support. Journal of Childhood Health and Education. 5(2), : 10 doi:10.32592/jeche.5.2.121
URL: http://jeche.ir/article-1-206-fa.html
URL: http://jeche.ir/article-1-206-fa.html
بیطرفان لیلا، شاکری نیا ایرج، ناصح اشکان، رضایی سجاد. اثربخشی مداخله والدگری ذهنآگاهانه بر رابطه والد-کودک و فشار مراقبتی در مادران دارای کودک مبتلا به اختلال طیف اوتیسم : نقش تعدیل‌گری حمایت اجتماعی ادراک‌شده فصلنامه سلامت و آموزش در دوران کودکی 1403; 5 (2) :137-121 10.32592/jeche.5.2.121
1- دانشجوی دکتری روانشناسی، گروه روانشناسی، دانشگاه گیالن، رشت، ایران
2- دانشیار، گروه روانشناسی، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه گیالن، رشت، ایران
3- استادیار، گروه روانشناسی، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه گیالن، رشت، ایران
2- دانشیار، گروه روانشناسی، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه گیالن، رشت، ایران
3- استادیار، گروه روانشناسی، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه گیالن، رشت، ایران
چکیده: (528 مشاهده)
زمینه و هدف: مشکلات فرزندان اوتیسم، ویژگی‌های این اختلال و تشخیص دیررس و دشوار در برخی موارد، عدم وجود درمان‌های قطعی و مؤثر، استرس روانی شدیدی را به والدین کودکان تحمیل می‌کند. این پژوهش با هدف تعیین اثربخشی مداخله والدگری ذهنآگاهانه بر رابطه والد-کودک و فشار مراقبتی در مادران دارای کودک مبتلا به اختلال طیف اوتیسم با توجه به نقش تعدیل‌گری حمایت اجتماعی ادراک‌شده انجام شد. روش پژوهش: پژوهش حاضر از هدف کاربردی و از لحاظ نوع شبه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون پس‌آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری این پژوهش، کلیه مادران دارای فرزند مبتلا به اوتیسم مراجعه‌کننده به مرکز تهران اوتیسم و مرکز اوتیسم دوم آوریل و کلیه افرادی که از طریق فراخوان‌های اعمال‌شده در سال 1401-1400، اعلام همکاری کردند، می‌شد. از این بین 68 آزمودنی با توجه به ملاک‌های ورود و خروج انتخاب شدند. سپس به تصادف به دو گروه (34 نفر گروه آزمایش و 34 نفر گروه کنترل) تقسیم شدند و پرسش‌نامه رابطه والد-کودک پیانتا، 2011 و فشار مراقبتی زاریت 1988 را تکمیل کردند. برنامه مداخله‌ای بر 8 جلسه 90 دقیقه‌ای آموزش والدگری ذهن آگاهانه براساس الگوی بوگلز و رستیفو (2014) استوار بود که توسط پژوهشگر برای مادران کودکان اوتیسم اجرا شد. نتایج گروه آزمایش و کنترل به‌روش تحلیل کوواریانس تک‌متغیری دوطرفه با کمک نرم‌افزار SPSS 24 مورد پردازش قرارگرفت. یافته‌ها: نتایج تحلیل واریانس یک‌راهه نشان داد که با توجه به اینکه سطح معناداری عضویت گروهی در این روش کمتر از 05/0 است می‌توان نتیجه گرفت بین رابطه والد-کودک و همچنین فشار مراقبتی دو گروه آزمایش و کنترل اختلاف معناداری وجود دارد. همچنین نتایج نشان داد با حذف تأثیر نمرات پیش‌آزمون، تفاوت بین میانگین‌های نمرات پس‌آزمون آموزش مداخله والدگری ذهنآگاهانه تنها در افراد با حمایت اجتماعی پایین معنادار است. نتیجه دیگر پژوهش نشان داد که با حذف تأثیر نمرات پیش‌آزمون، تفاوت بین میانگین‌های نمرات پس‌آزمون آموزش مداخله والدگری ذهنآگاهانه تنها در افراد با حمایت اجتماعی پایین معنادار است (05/0< P)؛ در مادران با حمایت اجتماعی بالا این تفاوت معنی‌دار نیست (05/0< P). نتیجه‌گیری: با توجه به تأثیر آموزش والدگری ذهنآگاهانه بر رابطه والد-کودک و فشار مراقبتی در مادرانی که حمایت اجتماعی ادراک‌شده پایین داشتند، لذا پیشنهاد می‌شود به‌منظور تقویت رابطه والد-کودک و کاهش فشار مراقبتی مادران دارای کودک مبتلا به اختلال طیف اوتیسم، والدگری ذهنآگاهانه آموزش داده شود
شماره‌ی مقاله: 10
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
