دوره 6، شماره 3 - ( دوره6، شماره3(پیاپی21) 1404 )
جلد 6 شماره 3 صفحات 0-0 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Ethics code: 609/74864/631
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
dolati A, dehgani H, heydarilaghab E. (2025). Design and Evaluation of the Effectiveness of a Self-Care Behavior Promotion Package in Elementary School Students. Journal of Childhood Health and Education. 6(3),
URL: http://jeche.ir/article-1-326-fa.html
URL: http://jeche.ir/article-1-326-fa.html
دولتی علی اکبر، دهقانی هادی، حیدری لقب ابراهیم.(1404). طراحی و ارزیابی اثربخشی بسته ارتقاء رفتارهای خود مراقبتی در دانش آموزان ابتدایی فصلنامه سلامت و آموزش در دوران کودکی 6 (3)
1- استادیار، گروه مدیریت آموزشی، دانشگاه فرهنگیان،تهران، ایران
2- دکتری برنامه ریزی درسی، گروه علوم تربیتی، دانشگاه بوعلی سینا، همدان، ایران.
3- استادیار، گروه الهیات، دانشگاه فرهنگیان،تهران، ایران
2- دکتری برنامه ریزی درسی، گروه علوم تربیتی، دانشگاه بوعلی سینا، همدان، ایران.
3- استادیار، گروه الهیات، دانشگاه فرهنگیان،تهران، ایران
چکیده: (32 مشاهده)
زمینه و هدف: پژوهش حاضر با هدف طراحی و ارزیابی اثربخشی بسته ارتقاء رفتارهای خود مراقبتی در دانش آموزان با تأکید بر دوره ابتدایی آموزش و پرورش شهر سمنان انجام شد.
روش پژوهش: رویکرد پژوهش آمیخته و داده های پژوهش در دو مرحله کیفی و کمی جمع آوری شد. مشارکت کنندگان در بخش کیفی با 22 نفر از اساتید دانشگاه فرهنگیان و آموزش و پرورش که با بحث رفتارهای خودمراقبتی آشنایی کامل داشته‌اند، انجام شده است. جامعه آماری در بخش کمی شامل، کلیه دانشآموزان دوره اول و دوم ابتدایی دخترانه و پسرانه شهرستان سمنان(60 مدرسه و 20600 دانش آموز) که از بین دوره ها، دوره دوم و از بین 60 مدرسه، 2مدرسه(1مدرسه دخترانه و 1 مدرسه پسرانه) انتخاب شد. در بخش کیفی، نمونه گیری هدفمند از نوع ملاک محور و حجم نمونه با استفاده از قاعده اشباع نظری و در بخش کمی به ازای 16مولفه خود مراقبتی، تعداد 56 نمونه(دانش آموز) انتخاب شده است. روش نمونه گیری خوشه ای یک مرحله ای بود. ابزار جمع‌آوری اطلاعات در بخش کیفی مصاحبه نیمه هدایت شده و در بخش کمی نیز پرسشنامه محقق ساخته بود. به منظور بررسی روایی در این تحقیق از روایی محتوا استفاده شده است. به منظور بررسی پایایی پرسشنامه از ضریب آلفای کرونباخ استفاده شد.
یافته ها: نتایج پژوهش در بخش کیفی نشان داد که خود مراقبتی شامل 16 مورد از جمله خود مراقبتی دیجیتال، مالی، محیطی، فیزیکی، جنسی، عاطفی و روانشناختی، اجتماعی، معنوی، مصنوعی، متاورسی، اجتماعی مجازی، ژنتیکی، میکروبیوم، پایدار، بین‌نسلی و عصبی می‌باشد، در بخش کمی نیز نتایج پژوهش حاکی از آن بود که مداخله آموزشی مورد نظر باعث افزایش معنی‌داری در سطح انواع خودمراقبتی در دانشآموزان دختر و پسر ابتدایی شده است. به عبارت دیگر، می‌توان نتیجه گرفت که این برنامه آموزشی در افزایش خودمراقبتی دانشآموزان مؤثر بوده است.
نتیجه گیری: بنابراین، می‌توان نتیجه گرفت که طراحی و اجرای برنامه‌های آموزشی جامع و متناسب با نیازهای دانشآموزان، می‌تواند گامی مؤثر در جهت ارتقاء سلامت و رفاه آنان در ابعاد مختلف باشد.
روش پژوهش: رویکرد پژوهش آمیخته و داده های پژوهش در دو مرحله کیفی و کمی جمع آوری شد. مشارکت کنندگان در بخش کیفی با 22 نفر از اساتید دانشگاه فرهنگیان و آموزش و پرورش که با بحث رفتارهای خودمراقبتی آشنایی کامل داشته‌اند، انجام شده است. جامعه آماری در بخش کمی شامل، کلیه دانشآموزان دوره اول و دوم ابتدایی دخترانه و پسرانه شهرستان سمنان(60 مدرسه و 20600 دانش آموز) که از بین دوره ها، دوره دوم و از بین 60 مدرسه، 2مدرسه(1مدرسه دخترانه و 1 مدرسه پسرانه) انتخاب شد. در بخش کیفی، نمونه گیری هدفمند از نوع ملاک محور و حجم نمونه با استفاده از قاعده اشباع نظری و در بخش کمی به ازای 16مولفه خود مراقبتی، تعداد 56 نمونه(دانش آموز) انتخاب شده است. روش نمونه گیری خوشه ای یک مرحله ای بود. ابزار جمع‌آوری اطلاعات در بخش کیفی مصاحبه نیمه هدایت شده و در بخش کمی نیز پرسشنامه محقق ساخته بود. به منظور بررسی روایی در این تحقیق از روایی محتوا استفاده شده است. به منظور بررسی پایایی پرسشنامه از ضریب آلفای کرونباخ استفاده شد.
یافته ها: نتایج پژوهش در بخش کیفی نشان داد که خود مراقبتی شامل 16 مورد از جمله خود مراقبتی دیجیتال، مالی، محیطی، فیزیکی، جنسی، عاطفی و روانشناختی، اجتماعی، معنوی، مصنوعی، متاورسی، اجتماعی مجازی، ژنتیکی، میکروبیوم، پایدار، بین‌نسلی و عصبی می‌باشد، در بخش کمی نیز نتایج پژوهش حاکی از آن بود که مداخله آموزشی مورد نظر باعث افزایش معنی‌داری در سطح انواع خودمراقبتی در دانشآموزان دختر و پسر ابتدایی شده است. به عبارت دیگر، می‌توان نتیجه گرفت که این برنامه آموزشی در افزایش خودمراقبتی دانشآموزان مؤثر بوده است.
نتیجه گیری: بنابراین، می‌توان نتیجه گرفت که طراحی و اجرای برنامه‌های آموزشی جامع و متناسب با نیازهای دانشآموزان، می‌تواند گامی مؤثر در جهت ارتقاء سلامت و رفاه آنان در ابعاد مختلف باشد.
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |