دوره 3، شماره 1 - ( فصلنامه سلامت و آموزش در اوان کودکی بهار 1401 )
جلد 3 شماره 1 صفحات 128-112 |
برگشت به فهرست نسخه ها
چکیده: (223 مشاهده)
مقدمه: هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه میان مهارتهای اجتماعی با عزت‌نفس و سازگاری اجتماعی دانش‌آموزان دختر معلول جسمی – حرکتی شهر تهران می‌باشد.
روش پژوهش: روش مطالعه توصیفی از نوع همبستگی است. جامعه مورد مطالعه دانش‌آموزان دختر معلول جسمی – حرکتی شهر تهران می باشد. نظر بر اینکه تعداد مدارس دارای دانش آموز معلول جسمی-حرکتی دختر مقطع ابتدایی در تهران 3 مدرسه بوده اند، جهت نمونه گیری از روش تمام شمار استفاده شد و 60 کودک مشغول به تحصیل در این مراکز مورد مطالعه قرار گرفتند که پرسشنامه‌های سیاهه عزت‌نفس کوپراسمیت سال 1917، آزمون سازگاری بل سال 1961 و آزمون مهارتهای اجتماعی کرامتی سال 1381 توسط آن‌ها تکمیل گردید. برای تحلیل داده ها از نرم‌افزار SPSS 21 و آزمون همبستگی پیرسون و رگرسیون گام‌به‌گام استفاده گردید.
یافته ها: یافته‌های حاصل نشان‌دهنده‌ی ارتباط معنی‌دار مثبت میان مهارت های اجتماعی با عزت نفس و سازگاری اجتماعی بود. در نهایت میتوان گفت که میان سطح مهارتهای اجتماعی با عزت‌نفس و سازگاری اجتماعی در کودکان با معلولیت جسمی- حرکتی رابطه مثبت برقرار‌است و توصیه می‌شود که در تحقیقات آتی به بررسی اثر این عوامل با سایر متغیرها پرداخته شود، تا کیفیت رابطه میان این عوامل مشخص گردد.
بحث و نتیجه گیری: مهارتهای اجتماعی و شناسایی ارزش‌های فردی در پیشگیری یا کاهش ابتلای نوجوا‌‌‌‌‌‌‌نان و انواع نابهنجاری‌های رفتاری اجتماعی نقش موثری دارند. بنابر این مهارتهای اجتماعی منجر به ارتباطات بهینه‌تر و درک مناسب‌تری از خویش شده و به تبع آن حس ارزشمندی افزایش یافته و در نهایت عزت نفس تقویت می گردد. در پایان پس از تحلیلی یافته های پژوهش میتوان نتیجه گرفت کسب مهارتهای اجتماعی از طریق خانواده، مدرسه و دیگر نهادها می تواند نقش مهمی در افزایش سازگار اجتماعی و عزت نفس دانش آموزان معلول جسمی داشته است. لذا برگزاری دوره ها و کارگاه هایی برای والدین و دانش آموزان در جهت افزایش دانش و تاثیری که این متغیرها می تواند در شخصیت و رفتارهای آینده فرزندان شان داشته باشند و همچنین به انطباق هرچه بیشتر دانش آموزان معلول جسمی با شرایط جامعه کمک کند، بسیار ضروری به نظر می رسد.
روش پژوهش: روش مطالعه توصیفی از نوع همبستگی است. جامعه مورد مطالعه دانش‌آموزان دختر معلول جسمی – حرکتی شهر تهران می باشد. نظر بر اینکه تعداد مدارس دارای دانش آموز معلول جسمی-حرکتی دختر مقطع ابتدایی در تهران 3 مدرسه بوده اند، جهت نمونه گیری از روش تمام شمار استفاده شد و 60 کودک مشغول به تحصیل در این مراکز مورد مطالعه قرار گرفتند که پرسشنامه‌های سیاهه عزت‌نفس کوپراسمیت سال 1917، آزمون سازگاری بل سال 1961 و آزمون مهارتهای اجتماعی کرامتی سال 1381 توسط آن‌ها تکمیل گردید. برای تحلیل داده ها از نرم‌افزار SPSS 21 و آزمون همبستگی پیرسون و رگرسیون گام‌به‌گام استفاده گردید.
یافته ها: یافته‌های حاصل نشان‌دهنده‌ی ارتباط معنی‌دار مثبت میان مهارت های اجتماعی با عزت نفس و سازگاری اجتماعی بود. در نهایت میتوان گفت که میان سطح مهارتهای اجتماعی با عزت‌نفس و سازگاری اجتماعی در کودکان با معلولیت جسمی- حرکتی رابطه مثبت برقرار‌است و توصیه می‌شود که در تحقیقات آتی به بررسی اثر این عوامل با سایر متغیرها پرداخته شود، تا کیفیت رابطه میان این عوامل مشخص گردد.
بحث و نتیجه گیری: مهارتهای اجتماعی و شناسایی ارزش‌های فردی در پیشگیری یا کاهش ابتلای نوجوا‌‌‌‌‌‌‌نان و انواع نابهنجاری‌های رفتاری اجتماعی نقش موثری دارند. بنابر این مهارتهای اجتماعی منجر به ارتباطات بهینه‌تر و درک مناسب‌تری از خویش شده و به تبع آن حس ارزشمندی افزایش یافته و در نهایت عزت نفس تقویت می گردد. در پایان پس از تحلیلی یافته های پژوهش میتوان نتیجه گرفت کسب مهارتهای اجتماعی از طریق خانواده، مدرسه و دیگر نهادها می تواند نقش مهمی در افزایش سازگار اجتماعی و عزت نفس دانش آموزان معلول جسمی داشته است. لذا برگزاری دوره ها و کارگاه هایی برای والدین و دانش آموزان در جهت افزایش دانش و تاثیری که این متغیرها می تواند در شخصیت و رفتارهای آینده فرزندان شان داشته باشند و همچنین به انطباق هرچه بیشتر دانش آموزان معلول جسمی با شرایط جامعه کمک کند، بسیار ضروری به نظر می رسد.
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |