دوره 4، شماره 3 - ( دوره 4، شماره 3 (پیاپی 13) 1402 )
جلد 4 شماره 3 صفحات 110-101 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Vatankhah M, Hafezi F, Johari Fard R. (2023). The effectiveness of psychodrama on social skill, compromise behavior and empathy of mentally retarded male students. Early Childhood Health And Education. 4(3), : 8
URL: http://jeche.ir/article-1-155-fa.html
URL: http://jeche.ir/article-1-155-fa.html
وطنخواه مژگان، حافظی فریبا، جوهری فرد رضا. اثربخشی روان‌نمایشگری بر مهارت اجتماعی، رفتار سازشی و همدلی دانش‌آموزان پسر کم‌توان ذهنی فصلنامه سلامت و اموزش در اوان کودکی 1402; 4 (3) :110-101
1- مژگان وطنخواه ، دانشجوی دکتری گروه روانشناسی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد اهواز، اهواز، ایران.
2- فریبا حافظی، (نویسنده مسئول) دانشیارگروه روانشناسی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد اهواز، اهواز، ایران.
3- رضا جوهری فرد، استادیار گروه روانشناسی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد اهواز، اهواز، ایران.
2- فریبا حافظی، (نویسنده مسئول) دانشیارگروه روانشناسی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد اهواز، اهواز، ایران.
3- رضا جوهری فرد، استادیار گروه روانشناسی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد اهواز، اهواز، ایران.
چکیده: (290 مشاهده)
زمینه و هدف: ﭘﮋوﻫﺶ ﺣﺎﺿﺮ ﺑﻪ ﻣﻨﻈﻮر اﺛﺮﺑﺨﺸﻲ روان‌نمایشگری بر مهارت اجتماعی، رفتار سازشی و همدلی دانش‌آموزان پسر کم‌توان ذهنی اجرا شد. روش پژوهش: اﻳﻦ ﭘﮋوﻫﺶ، ﻳﻚ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﻧﻴﻤﻪآزﻣﺎﻳﺸﻲ ﺑﺎ ﻃﺮح ﭘﻴﺶآزﻣﻮن -ﭘﺲآزﻣﻮن ﺑﺎ ﮔﺮوه گواه می‌باشد. جامعه آماری مورد نظر 30 دانش‌آموز پسر کم‌توان ذهنی آموزش‌پذیر که از طریق نمونه‌گیری در دسترس از بین دانش‌آموزان کم‌توان ذهنی با دامنه سنی 9 تا 12سال که در آموزشگاه استثنایی امید در بازه زمانی 02-1401 واقع در شهر ساری آموزش می‌دیدند، انتخاب شده و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش (15نفر) و کنترل (15 نفر) گمارش شدند. گروه آزمایش در 10 جلسه90 دقیقه‌ای هفته‌ای دو جلسه تحت آموزش روان‌نمایشگری قرار گرفتند، درحالی‌که به گروه گواه، آموزشی در آن بازه زمانی داده نشد. ابزارهای استفاده شده در این پژوهش پرسشنامه مهارت اجتماعی گرشام و الیوت، رفتارسازشی لیمبرت و همدلی آیونگ و همکاران می‌باشد. داده‌ها به شیوه تحلیل کوواریانس و ولچ و با استفاده از نرم افزارspss-26 تحلیل شده است. یافته‌ها: نتایج نشان داد بین مهارت‌های اجتماعی، رفتارسازشی گروه آزمایش و کنترل تفاوت معنی‌داری وجود دارد، ولی این معناداری برای همدلی وجود نداشت. نتیجه‌گیری: آموزش روان‌نمایشگری روشی کاربردی و اثرگذار در جهت افزایش مهارت اجتماعی، رفتارسازشی است و برای کارایی بیش‌تر این رویکرد بر مهارت همدلی دانش‌آموزان کم توان ذهنی پسر بهتر است به تعداد جلسات آموزش اضافه شود.
شماره‌ی مقاله: 8
واژه‌های کلیدی: کلیدواژه‌ها: روان‌نمایشگری، مهارت اجتماعی، رفتارسازشی، همدلی، دانش‌آموز کم‌توان ذهنی.
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
