Ethics code: IR.IAU.BA.REC.1401.019
Najmi M, Ghorban Jahromi R, Sadipour E, Karimzadeh M. (2025). Comparing the Effectiveness of Attachment-Centered Theraplay and Child-Parent Relationship Play Therapies on Emotion Regulation in Children with Separation Anxiety Disorder.
Journal of Childhood Health and Education.
5(4), 184-195. doi:
10.32592/jeche.5.4.184 URL:
http://jeche.ir/article-1-253-fa.html
نجمی مهسا، قربان جهرمی رضا، سعدی پور اسماعیل، کریم زاده منصوره. مقایسه اثربخشی بازیدرمانی دلبستگی محور و بازیدرمانی مبتنیبر رابطه والد-کودک بر تنظیم هیجانی کودکان دارای اختلال اضطراب جدایی فصلنامه سلامت و آموزش در دوران کودکی 1403; 5 (4) :195-184
10.32592/jeche.5.4.184 URL: http://jeche.ir/article-1-253-fa.html
1- دانشجوی دکتری روانشناسی تربیتی، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
2- استادیار، گروه روانشناسی تربیتی و شخصیت، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
3- استاد گروه روانشناسی تربیتی، دانشگاه علاّمهطباطبائی، تهران، ایران
4- دانشیار گروه آموزشی پیش از دبستان، دانشگاه علوم توانبخشی و سلامت اجتماعی ،تهران، ایران
چکیده: (400 مشاهده)
زمینه و هدف: ارتباط کودکمحورانهای که در جلسات بازی خاص فراهم میشود، باعث میگردد که فرزنددرمانی به ابزار درمانی مطلوبی برای والدین متعلق به فرهنگهای مختلف تبدیل شود. پژوهش حاضر با هدف مقایسه اثربخشی بازیدرمانی دلبستگیمحور و بازیدرمانی مبتنیبر رابطه والد-کودک بر تنظیم هیجانی کودکان دارای اختلال اضطراب جدایی انجام شده است. روش پژوهش: روش تحقیق حاضر شبهآزمایشی است و برای جمعآوری دادهها از طرح پیشآزمون- پسآزمون- پیگیری (سهگروهی) با دو گروه آزمایش و یک گروه کنترل استفاده شد. جامعه آماری این پژوهش را تمامی زوجهای مادر-کودک پنجتا ششساله دختر و پسر دارای اضطراب جدایی که در منطقه ۴ شهر تهران در سال تحصیلی ۱۴۰۲-۱۴۰۱ در مراکز پیشدبستانی و یا مهدکودکهای شهر تهران ثبتنام کرده بودند، تشکیل دادند که از بین آنها، 45 نفر به روش نمونهگیری هدفمند انتخاب و بهطور تصادفی در دو گروه آزمایش (هر گروه 15 نفر) و یک گروه کنترل (15 نفر) گمارده شدند. گروه آزمایش بازیدرمانگری دلبستگیمحور به مدت 8 جلسه 60 دقیقهای و گروه آزمایش بازیدرمانی مبتنیبر رابطه والد-کودک نیز 10 جلسه 2 ساعته تحت آموزش قرار گرفتند. ابزار مورداستفاده در پژوهش حاضر شامل تنظیم هیجانی (شیلدز و سیچتی، 1995) بود. تجزیهوتحلیل اطلاعات بهدستآمده از اجرای پرسشنامه ازطریق نرمافزار spss-v24 در دو بخش توصیفی و استنباطی (تحلیل واریانس با اندازهگیری مکرّر) انجام گرفت.یافتهها: یافتهها دررابطهبا عامل درونگروهی مقدار F محاسبهشده برای اثر مراحل (پیشآزمون، پسآزمون و پیگیری) در سطح 0/05 برای نمرات تنظیم هیجانی معنادار است ( 2/9=F). یافتهها نشان دادند که هر دو مداخله بهکاررفته در این پژوهش میتوانند بهطور معناداری تنظیم هیجانی کودکان دارای اختلال اضطراب جدایی را بهبود بخشند. نتیجهگیری: نتایج نشان دادند که هر دو آموزش با بهکارگیری تکنیکهای ویژه هر مداخله توانستهاند به همدلی مؤثر با کودک کمک کنند و باعث پاسخدهی به نیازهای کودک و تنظیم هیجان شوند واین امر، توانایی و شایستگی مادر را بهدنبال داشته است.
نوع مطالعه:
پژوهشي |
موضوع مقاله:
تخصصي دریافت: 1403/2/19 | پذیرش: 1403/12/6 | انتشار: 1403/12/10