دوره 5، شماره 4 - ( دوره 5، شماره 4 (پیاپی 18) 1403 )
جلد 5 شماره 4 صفحات 275-260 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Ethics code: 33
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Saeedi F, Omidian M, Atashafrooz A. (2025). Model of the Causal Relationship between Self-efficacy and Academic Motivation with the Mediating Role of Teacher-student Interaction in Students. Journal of Childhood Health and Education. 5(4), 260-275. doi:10.32592/jeche.5.4.260
URL: http://jeche.ir/article-1-309-fa.html
URL: http://jeche.ir/article-1-309-fa.html
سعیدی فائزه، امیدیان مرتضی، آتش افروز عسکر. مدل رابطه علّی بین خودکارآمدی و انگیزش تحصیلی با نقش میانجی تعامل معلّم با شاگرد در دانش‌آموزان فصلنامه سلامت و آموزش در دوران کودکی 1403; 5 (4) :275-260 10.32592/jeche.5.4.260
فائزه سعیدی1 
، مرتضی امیدیان*2 ، عسکر آتش افروز3
، مرتضی امیدیان*2 ، عسکر آتش افروز3
1- کارشناس‌ارشد روان‌شناسی تربیتی، دانشکده علوم‌تربیتی و روان‌شناسی، دانشگاه شهیدچمران اهواز، اهواز، ایران
2- دانشیار گروه علوم‌تربیتی، اهواز، دانشگاه شهیدچمران، خوزستان، ایران
3- استادیار گروه روان‌شناسی، دانشکده علوم‌تربیتی و روان‌شناسی، دانشگاه شهیدچمران اهواز، اهواز، ایران
2- دانشیار گروه علوم‌تربیتی، اهواز، دانشگاه شهیدچمران، خوزستان، ایران
3- استادیار گروه روان‌شناسی، دانشکده علوم‌تربیتی و روان‌شناسی، دانشگاه شهیدچمران اهواز، اهواز، ایران
چکیده: (286 مشاهده)
زمینه و هدف: انگیزش عامل کلی مولّد رفتار به‌حساب می‌آید، درحالی‌که انگیزش تحصیلی تصوّر دانش‌آموز درباره خود و استعدادها و توانایی‌های فردی و کارآمدی خود است و در تعیین هدف و میزان موفقیت و شکست آن‌ها مؤثر است. هدف پژوهش حاضر مدل رابطه علّی بین خودکارآمدی و انگیزش تحصیلی با نقش میانجی تعامل معلّم با شاگرد در دانش‌آموزان دختر شهر اهواز در سال 1402 بود. روش پژوهش: روش پژوهش حاضر با توجه به هدف آن، بنیادی، توصیفی و از نوع هم‌بستگی و مدل معادلات ساختاری بود. جامعه پژوهش کلّیه دانش‌آموزان دختر ششم ابتدایی ناحیه 2 شهر اهواز به تعداد 500 نفر بودند که با توجه به جدول کرجسی و مورگان و نمونه‌گیری تصادفی چندمرحله‌ای 220 نفر به‌عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار پژوهش پرسش‌نامه انگیزش تحصیلی هارتر (1980) (HEMS)، پرسش‌نامه خودکارآمدی عمومی شرر (1972) (GSE) و پرسش‌نامه تعامل معلّم توسط لارداسمی و کنی (2001) بودند. داده‌ها با SPSS نسخه 26 و AMOS تحلیل شدند. یافته‌ها: نتایج نشان داد ضرایب استاندارد مسیر بین خودکارآمدی و انگیزش تحصیلی بین تعامل مثبت معلّم شاگرد و انگیزش تحصیلی بین تعامل منفی معلّم شاگرد و انگیزش تحصیلی معنی‌دار است. همچنین متغیّر خودکارآمدی به‌واسطه تعامل مثبت معلّم شاگرد با متغیّر انگیزش تحصیلی رابطه غیرمستقیم معنی‌داری دارد و متغیّر خودکارآمدی به‌واسطه تعامل منفی معلّم شاگرد با متغیّر انگیزش تحصیلی رابطه غیرمستقیم معنی‌داری دارد. با مقادیر قابل‌قبول شاخص‌های برازندگی، مشخص شد که مدل پیشنهادشده برازش قابل‌قبول و مناسبی با داده‌ها دارد. درنتیجه انگیزش تحصیلی براساس خودکارآمدی با میانجیگری تعامل معلّم با شاگرد در دانش‌آموزان دختر شهر اهواز قابل‌پیش‌بینی است. نتیجه‌گیری: یافته‌های کلی این پژوهش نشان داد که درواقع بین خودکارآمدی و انگیزش تحصیلی با نقش میانجی تعامل معلّم با شاگرد رابطه معناداری وجود دارد. این امر از نیاز به تحقیقات بیشتر برای پُر کردن شکاف بین انگیزش دانش‌آموزان و شناسایی متغیّرهای تأثیرگذار بر انگیزش تحصیلی آن‌ها پشتیبانی می‌کند.
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
