دوره 4، شماره 2 - ( دوره 4، شماره 2 (پیاپی 12) 1402 )
جلد 4 شماره 2 صفحات 88-73 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Bayat S, Shahriari Ahmadi M, Eesteki M. (2023). Comparing the effectiveness of treatment based on parent-child interaction with two methods of virtual and face-to-face training on the executive functions of students with hyperactivity and attention deficit. Journal of Childhood Health and Education. 4(2), : 5 doi:10.32592/jeche.4.2.73
URL: http://jeche.ir/article-1-153-fa.html
URL: http://jeche.ir/article-1-153-fa.html
بیات سحر، شهریاری احمدی منصوره، استکی مهناز. مقایسه اثربخشی درمان مبتنی بر تعامل والد-کودک با دو روش آموزش مجازی و حضوری بر کارکردهای اجرایی دانش آموزان دارای بیش فعالی و نقص توجه فصلنامه سلامت و آموزش در دوران کودکی 1402; 4 (2) :88-73 10.32592/jeche.4.2.73
1- دانشجوی دکتری، گروه روانشناسی کودکان استثنایی، واحد تهران مرکزی، دانشگاه آزاد اسالمی، تهران، ایران
2- استادیار، گروه روانشناسی کودکان استثنایی، واحد تهران مرکزی، دانشگاه آزاد اسالمی، تهران، ایران (نویسنده مسئول)
3- استادیار، گروه روانشناسی کودکان استثنایی، واحد تهران مرکزی، دانشگاه آزاد اسالمی، تهران، ایران
2- استادیار، گروه روانشناسی کودکان استثنایی، واحد تهران مرکزی، دانشگاه آزاد اسالمی، تهران، ایران (نویسنده مسئول)
3- استادیار، گروه روانشناسی کودکان استثنایی، واحد تهران مرکزی، دانشگاه آزاد اسالمی، تهران، ایران
چکیده: (1612 مشاهده)
زمینه و هدف: کارکردهای اجرایی پایین دانش آموزان دارای بیش فعالی و نقص توجه باعث بروز مشکلات در زندگی خود دانش آموز و والدین آن می‌شود و این کودکان نیازمند تعامل بیشتر هستند، بخصوص با والدین که هدف از این پژوهش مقایسه اثربخشی درمان مبتنی بر تعامل والد - کودک با دو روش آموزش مجازی و حضوری بر کارکردهای اجرایی دانش آموزان دارای بیش فعالی و نقص توجه می‌باشد. روش پژوهش: پژوهش حاضر با هدف مقایسه اثربخشی درمان مبتنی بر تعامل والد - کودک با دو روش آموزش مجازی و حضوری بر کارکردهای اجرایی دانش آموزان دارای بیش فعالی و نقص توجه انجام شد. روش پژوهش شبه آزمایشی، با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل با شیوه نمونه گیری غیر احتمالی داوطلبانه و گمارش تصادفی در گروه‌های آزمایش و کنترل بود. جامعه آماری پژوهش کلیه کودکان ۱۰ تا ۱۲ سال منطقه ۱۹ شهر تهران در سال 1400 که مبتلا به بیش فعالی و نقص توجه بود. حجم نمونه تعداد 45 نفر تعیین شد به روش نمونه گیری هدفدار، این تعداد افراد به روش همتاسازی در سه گروه تقسیم شدند که تعداد هر گروه 15 نفر تعیین شد که دو گروه آزمایش یک گروه به شیوه آموزش حضوری و یک گروه به روش آموزش غیر حضوری و آنلاین درمان مبتنی بر تعامل والد- کودک را دریافت کردند و گروه کنترل هیچ برنامه درمانی را دریافت نکردند. ابزار پژوهش پرسشنامه کارکردهای اجرایی جرارد و همکاران (۲۰۰۰) بود. روش تجزیه و تحلیل داده‌ها نیز تحلیل کوواریانس تک متغیره و چند متغیره با استفاده از نرمافزار spss بود. یافته‌ها: نتایج پژوهش نشان داد که بین درمان مبتنی بر تعامل والد - کودک با دو روش آموزش مجازی و حضوری بر کارکردهای اجرایی دانش آموزان دارای بیش فعالی و نقص توجه تفاوت وجود دارد (01/0<P). همچنین درمان مبتنی بر تعامل والد - کودک با روش آموزش مجازی بر کارکردهای اجرایی دانش آموزان دارای بیش فعالی و نقص توجه مؤثر است (01/0<P). درمان مبتنی بر تعامل والد - کودک با روش حضوری بر کارکردهای اجرایی دانش آموزان دارای بیش فعالی و نقص توجه مؤثر است (01/0<P). نتیجه‌گیری: می‌توان نتیجه گرفت درمان مبتنی بر تعامل والد - کودک با دو روش آموزش مجازی و حضوری می‌تواند در بهبود کارکردهای اجرایی دانش آموزان دارای بیش فعالی و نقص توجه مؤثر واقع شود.
شماره‌ی مقاله: 5
واژه‌های کلیدی: درمان مبتنی بر تعامل والد–کودک، آموزش مجازی، آموزش حضوری، کارکردهای اجرایی، بیش فعالی و نقص توجه
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
