دوره 5، شماره 1 - ( دوره 5، شماره 1 (پیاپی 15) 1403 )
جلد 5 شماره 1 صفحات 52-43 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Doostdar Tousi M O, Hassanzadeh R, Iranmanesh A. (2024). The effectiveness of storytelling training based on positive self-talk on hope and worry about body image in children with cancer. Journal of Childhood Health and Education. 5(1), : 4 doi:10.32592/jeche.5.1.43
URL: http://jeche.ir/article-1-192-fa.html
URL: http://jeche.ir/article-1-192-fa.html
دوستدار طوسی مریم السادات، حسن زاده رمضان، ایرانمنش انیس. اثربخشی آموزش قصهگویی مبتنی بر خودگویی مثبت بر امیدواری و نگرانی از تصویربدنی در کودکان سرطانی فصلنامه سلامت و آموزش در دوران کودکی 1403; 5 (1) :52-43 10.32592/jeche.5.1.43
1- دانشجوی دکتری گروه مشاوره، واحد مشهد، دانشگاه آزاد اسلامی، مشهد، ایران
2- استاد گروه روانشناسی، واحد ساری، دانشگاه آزاداسلامی، ساری، ایران (نویسنده مسئول)
3- استادیار گروه ریاضی و آمار، واحد مشهد، دانشگاه آزاد اسلامی، مشهد، ایران.
2- استاد گروه روانشناسی، واحد ساری، دانشگاه آزاداسلامی، ساری، ایران (نویسنده مسئول)
3- استادیار گروه ریاضی و آمار، واحد مشهد، دانشگاه آزاد اسلامی، مشهد، ایران.
چکیده: (674 مشاهده)
زمینه و هدف: این پژوهش با هدف اثربخشی آموزش قصهگویی مبتنی بر خودگویی مثبت بر امیدواری و نگرانی از تصویربدنی در کودکان سرطانی می‌باشد. روش پژوهش: این پژوهش از نوع نیمه‌آزمایشی دارای پیش‌آزمون-پس‌آزمون با یک گروه آزمایش و یک گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش حاضر را کلیه کودکان 8 تا12 ساله مبتلا به انواع سرطان که در سال 1400 تا خرداد 1401 در بیمارستان بوعلی سینای ساری تحت درمان بودند، تشکیل می‌دهند. حجم نمونه شامل 40 کودک مبتلا به انواع سرطان بودند که به روش نمونه‌گیری هدفمند و برحسب معیارهای ورود و خروج به پژوهش انتخاب شدند. سپس به طور تصادفی در دو گروه 20 نفری (یک گروه آزمایش و یک گروه کنترل) جایگماری شدند. گروه آزمایش به مدت 10 جلسه 60 دقیقه‌ای تحت آموزش قصهگویی مبتنی بر خودگویی مثبت قرار گرفتند ولی گروه کنترل در این بازه زمانی هیچ‌گونه مداخله‌ای دریافت نکرد. ابزار استفاده شده پرسشنامه‌ی امیدواری کودکان (اسنایدر و همکاران، 1996) و نگرانی دربـارە تصویر بدنی (لیتلتون و همکاران، 2005) می‌باشد. تجزیه و تحلیل داده‌ها با تحلیل کوواریانس آنکوا در نرم افزار SPSS-25 انجام شد. یافته‌ها: نتایج نشان داد آموزش قصه گویی مبتنی بر خودگویی مثبت بر امیدواری و تصویر بدنی کودکان سرطانی در گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل با اثربخشی معناداری همراه بودند(05/0>p). نتیجه‌گیری: اثربخشی این آموزش می‌تواند در زمینه افزایش امیدواری و کاهش نگرانی از تصویربدنی در کودکان سرطانی مؤثر واقع شود و از این رویکرد، در بیمارستان‌های دارای کودک سرطانی بهره برد
شماره‌ی مقاله: 4
واژه‌های کلیدی: قصهگویی مبتنی بر خودگویی مثبت، ذهن آگاهی کودک محور، امیدواری، تصویر بدنی، کودکان سرطانی
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
