دوره 4، شماره 4 - ( دوره 4، شماره 4 (پیاپی 14) 1402 )
جلد 4 شماره 4 صفحات 128-119 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
mirzazadeh K, shahriariahmadi M, Eskandarnejh G. (2024). Comparison of the effectiveness of two storytelling methods through visualization and pantomime on emotional dyslexia of children with hearing problems. Early Childhood Health And Education. 4(4), 119-128. doi:10.32592/jeche.4.4.119
URL: http://jeche.ir/article-1-194-fa.html
URL: http://jeche.ir/article-1-194-fa.html
میرزازاده خدیجه، شهریاری احمدی منصوره، اسکندر نژاد غزال. مقایسه میزان اثر بخشی دو روش قصه‌گویی از طریق تصویر سازی و پانتومیم بر ناگویی هیجانی کودکان دارای مشکلات شنوایی فصلنامه سلامت و اموزش در اوان کودکی 1402; 4 (4) :128-119 10.32592/jeche.4.4.119
1- دانشجوی دکتری روانشناسی کودکان استثنایی، واحد تهران مرکزی، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
2- استادیار گروه روانشناسی، واحد تهران مرکزی، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
3- استادیار دانشکدهٔ سینما و تئاتر، دانشگاه هنر ایران.
2- استادیار گروه روانشناسی، واحد تهران مرکزی، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
3- استادیار دانشکدهٔ سینما و تئاتر، دانشگاه هنر ایران.
چکیده: (784 مشاهده)
زمینه و هدف: پژوهش حاضر با هدف مقایسه میزان اثر بخشی دو روش قصه‌گویی از طریق تصویرسازی و پانتومیم بر ناگویی هیجانی دانش‌آموزان دارای مشکلات شنوایی شکل گرفت. روش پژوهش: تحقیق از نوع کاربردی و طرح پژوهش نیمه آزمایشی و به صورت پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل است. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه دانش آموزان دختر ناشنوا 14-7ساله منطقه 20 شهر تهران که در سال 1401-1400 مشغول به تحصیل بودند. نمونه مورد نظر با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس و هدفمند انتخاب شد. از میان دانش آموزان 14-7 ساله به صورت در دسترس و هدفمند، تعداد 24 نفر انتخاب شدند و به صورت تصادفی در سه گروه (8 نفر در گروه تحت آموزش قصه گویی از طریق تصویرسازی ذهنی، 8 نفر در گروه تحت آموزش با پانتومیم و 8 نفر در گروه کنترل) جایگزین شدند. در این پژوهش از مقیاس ناگویی هیجانی تورنتو (بگبی، پارکر و تیلور، 1994)استفاده شد. یافته‌ها: درپژوهش فوق ملاحظه می‌شود میانگین و انحراف استاندارد متغیرها در مرحله پیش‌آزمون و پس‌آزمون در گروه‌های آزمایش و کنترل گزارش شده است. و چنانچه مشاهده می‌شود ناگویی هیجانی در پس‌آزمون گروه‌های آزمایشی کاهش یافته است. نتیجه‌گیری: نتایج نشان داد تفاوت بین گروه‌های آزمایشی قصه‌گویی از طریق تصویرسازی و پانتومیم در دشواری در شناسایی احساسات معنادار نمی‌باشد. بدین معنا که هر دو روش در دشواری در شناسایی احساسات به یک اندازه موثر بوده اند. اما بین گروه‌های آزمایشی با گروه کنترل تفاوت معنادار وجود داشت که نشان می‌دهد قصه گویی از طریق هر دو روش تصویر سازی و پانتومیم بر دشواری در شناسایی احساسات موثر و اثر بخش بوده است و منجر به کاهش آن گردیده استزمینه و هدف: پژوهش حاضر با هدف مقایسه میزان اثر بخشی دو روش قصه‌گویی از طریق تصویرسازی و پانتومیم بر ناگویی هیجانی دانش‌آموزان دارای مشکلات شنوایی شکل گرفت. روش پژوهش: تحقیق از نوع کاربردی و طرح پژوهش نیمه آزمایشی و به صورت پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل است. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه دانش آموزان دختر ناشنوا 14-7ساله منطقه 20 شهر تهران که در سال 1401-1400 مشغول به تحصیل بودند. نمونه مورد نظر با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس و هدفمند انتخاب شد. از میان دانش آموزان 14-7 ساله به صورت در دسترس و هدفمند، تعداد 24 نفر انتخاب شدند و به صورت تصادفی در سه گروه (8 نفر در گروه تحت آموزش قصه گویی از طریق تصویرسازی ذهنی، 8 نفر در گروه تحت آموزش با پانتومیم و 8 نفر در گروه کنترل) جایگزین شدند. در این پژوهش از مقیاس ناگویی هیجانی تورنتو (بگبی، پارکر و تیلور، 1994)استفاده شد. یافته‌ها: درپژوهش فوق ملاحظه می‌شود میانگین و انحراف استاندارد متغیرها در مرحله پیش‌آزمون و پس‌آزمون در گروه‌های آزمایش و کنترل گزارش شده است. و چنانچه مشاهده می‌شود ناگویی هیجانی در پس‌آزمون گروه‌های آزمایشی کاهش یافته است. نتیجه‌گیری: نتایج نشان داد تفاوت بین گروه‌های آزمایشی قصه‌گویی از طریق تصویرسازی و پانتومیم در دشواری در شناسایی احساسات معنادار نمی‌باشد. بدین معنا که هر دو روش در دشواری در شناسایی احساسات به یک اندازه موثر بوده اند. اما بین گروه‌های آزمایشی با گروه کنترل تفاوت معنادار وجود داشت که نشان می‌دهد قصه گویی از طریق هر دو روش تصویر سازی و پانتومیم بر دشواری در شناسایی احساسات موثر و اثر بخش بوده است و منجر به کاهش آن گردیده است.
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
