چکیده: (183 مشاهده)
زمینه و هدف: با توجه به پیامدهای روان شناختی بیماری کرونا بر سلامت روان کودکان و والدین و نیز تاثیر قابل توجه آن بر کیفیت رابطه والد-کودک، پژوهش حاضر با هدف تاثیر بازی درمانی مبتنی بر رابطه والد-کودک بر حساسیت مادرانه و تنیدگی والدین کودکان پیش دبستانی با مشکلات هیجانی و رفتاری منطقه ده شهر تهران در طول دوران کرونا انجام گردید.
روش پژوهش: پژوهش حاضر از لحاظ هدف کاربردی و از لحاظ جمع‌آوری اطلاعات نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون، پیگیری با گروه کنترل است. جامعه آماری پژوهش حاضر، شامل مادران کودکان پیش دبستانی با مشکلات هیجانی و رفتاری منطقه ده تهران است که در سال 1401 مشغول به تحصیل بودند. با روش نمونه گیری در دسترس، 41 نفر انتخاب و 21 نفر در گروه آزمایش و 20 نفر در گروه کنترل به صورت تصادفی قرار گرفتند. سپس مادران گروه آزمایش، در جلسات آموزش بازی درمانی مبتنی بر رابطه والد _ کودک شرکت کردند و مادران گروه کنترل در انتظار دریافت مداخله قرار گرفتند. هر دو گروه در سه نوبت پیش آزمون – پس آزمون، پیگیری (یک ماه بعد از اتمام مداخله) با فهرست رفتاری کودک (آخنباخ و رسکورلا، 1991)، پرسشنامه کیفیت مراقبت مادرانه (قنبری و همکاران، 2012) و پرسشنامه شاخص تنیدگی والدینی (آبیدین، 1992) ارزیابی شدند. جهت تجزیه و تحلیل یافته‌ها از آزمون تحلیل کوواریانس (آنکوا) و تحلیل کوواریانس چند متغیری (مانکوا) استفاده شد.
یافته‌ها: نتایج نشان داد؛ حساسیت مادرانه گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل افزایش و میزان تنیدگی والدین(جز درخرده مقیاس روابط با همسر در حوزه والد) کاهش یافته است.
نتیجه گیری: بازی درمانی مبتنی بر رابطه والد_کودک، می‌تواند به عنوان یکی از مداخلات پیش رو در زمان وقوع بحران‌هایی مانند کرونا جهت بهبود رابطه والد – کودک و کاهش تنش والدگری مورد استفاده قرار گیرد.
روش پژوهش: پژوهش حاضر از لحاظ هدف کاربردی و از لحاظ جمع‌آوری اطلاعات نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون، پیگیری با گروه کنترل است. جامعه آماری پژوهش حاضر، شامل مادران کودکان پیش دبستانی با مشکلات هیجانی و رفتاری منطقه ده تهران است که در سال 1401 مشغول به تحصیل بودند. با روش نمونه گیری در دسترس، 41 نفر انتخاب و 21 نفر در گروه آزمایش و 20 نفر در گروه کنترل به صورت تصادفی قرار گرفتند. سپس مادران گروه آزمایش، در جلسات آموزش بازی درمانی مبتنی بر رابطه والد _ کودک شرکت کردند و مادران گروه کنترل در انتظار دریافت مداخله قرار گرفتند. هر دو گروه در سه نوبت پیش آزمون – پس آزمون، پیگیری (یک ماه بعد از اتمام مداخله) با فهرست رفتاری کودک (آخنباخ و رسکورلا، 1991)، پرسشنامه کیفیت مراقبت مادرانه (قنبری و همکاران، 2012) و پرسشنامه شاخص تنیدگی والدینی (آبیدین، 1992) ارزیابی شدند. جهت تجزیه و تحلیل یافته‌ها از آزمون تحلیل کوواریانس (آنکوا) و تحلیل کوواریانس چند متغیری (مانکوا) استفاده شد.
یافته‌ها: نتایج نشان داد؛ حساسیت مادرانه گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل افزایش و میزان تنیدگی والدین(جز درخرده مقیاس روابط با همسر در حوزه والد) کاهش یافته است.
نتیجه گیری: بازی درمانی مبتنی بر رابطه والد_کودک، می‌تواند به عنوان یکی از مداخلات پیش رو در زمان وقوع بحران‌هایی مانند کرونا جهت بهبود رابطه والد – کودک و کاهش تنش والدگری مورد استفاده قرار گیرد.
واژه‌های کلیدی: بازی درمانی مبتنی بر رابطه والد – کودک، حساسیت مادرانه، تنیدگی والدینی، مشکلات هیجانی و رفتاری، کرونا
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
