چکیده: (227 مشاهده)
زمینه وهدف: ارتباط کودک محورانهای که در جلسات بازی خاص فراهم میشود باعث میشود که فرزند درمانی به ابزار درمانی مطلوبی برای والدین متعلق به فرهنگهای مختلف تبدیل شود پژوهش حاضر باهدف مقایسه اثربخشی بازی درمان دلبستگی محور و بازیدرمانی مبتنی بر رابطه والد-کودک بر تنظیم هیجانی کودکان دارای اختلال اضطراب جدایی انجام شد.روش پژوهش: روش تحقیق حاضر شبه آزمایشی است و برای جمعآوری دادهها از طرح پیشآزمون-پسآزمون-پیگیری (سه گروهی) با دو گروه آزمایش و یک گروه کنترل استفاده شد. جامعه آماری این پژوهش شامل تمامی زوج های مادر-کودک پنجتا ششساله دختر و پسر دارای اضطراب جدایی بود که در منطقه ۴ شهر تهران در سال تحصیلی ۱۴۰۲-۱۴۰۱ در مراکز پیشدبستانی و یا مهدکودکهای شهر تهران ثبتنام کرده بودند، تشکیل دادند که از بین آنها، 45 نفر به روش نمونهگیری هدفمند انتخاب و بهطور تصادفی در دو گروه آزمایش (هر گروه 15 نفر) و یک گروه کنترل (15 نفر) گمارده شدند. گروه آزمایش بازی درمانگری دلبستگی محور به مدت 8 جلسه 60دقیقهای و گروه آزمایش بازیدرمانی مبتنی بر رابطه والد-کودک نیز 10 جلسه 2 ساعته تحت آموزش قرار گرفتند. ابزار مورداستفاده در پژوهش حاضر شامل تنظیم هیجانی (شیلدز و سیچتی، 1995) بود. تجزیهوتحلیل اطلاعات بهدستآمده از اجرای پرسشنامه از طریق نرمافزار spss-v24 در دو بخش توصیفی و استنباطی (تحلیل واریانس با اندازهگیری مکرر) انجام گرفتیافتهها: یافته ها در رابطه با عامل درون گروهی مقدار F محاسبه شده برای اثر مراحل )پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری) در سطح 0/05 برای نمرات تنظیم هیجانی معنا دار است (05/ 0و9/02=F) یافته ها نشان دادکه هر دو مداخله بهکاررفته در این پژوهش میتوانند بهطور معناداری تنظیم هیجانی کودکان دارای اختلال اضطراب جدایی را بهبود بخشند. نتیجهگیری: نتایج نشان داد که، هر دو آموزش با بهکارگیری تکنیکهای ویژه هر مداخله توانسته به همدلی مؤثر با کودک کمک کرده وباعث پاسخدهی به نیازهای کودک و تنظیم هیجان شود واین امر، توانایی و شایستگی مادر را به دنبال داشته است .
نوع مطالعه:
پژوهشي |
موضوع مقاله:
تخصصي دریافت: 1403/7/14 | پذیرش: 1403/6/10