1- دانشیار گروه رفتار حرکتی، دانشکده علوم ورزشی، دانشگاه الزهرا، تهران ایران
2- دکتری رفتار حرکتی، دانشگاه خوارزمی، تهران، ایران
3- دانشجوی دکتری رفتار حرکتی، دانشگاه خوارزمی، تهران، ایران
4- کارشناس ارشد رفتار حرکتی، دانشگاه الزهرا، دانشکده علوم ورزشی، تهران، ایران
چکیده: (693 مشاهده)
زمینه و هدف: محدودیتهای ایجاد شده در محیط بازی عملکرد و خلاقیت حرکتی کودکان را تحت تاثیر قرارداه است. هدف از این تحقیق بررسی تأثیر نگرش مثبت و منفی به بازی در فضای طبیعت بر خلاقیت حرکتی کودکان ۸تا۱۰سال بود. روش پژوهش: روش پژوهش حاضر توصیفی از نوع علی – مقایسه ای و جامعه آماری 124 شرکت کننده دختر و پسر با دامنه سنی 8 تا 10 سال در سال تحصیلی 1400-1399 از شهرستان الیگودرز به روش نمونه گیری داوطلبانه و بر اساس معیارهای ورود به مطالعه در پژوهش شرکت کردند. کودکان بر اساس پرسشنامهی نگرش مثبت و منفی والدین و کودکان نسبت به بازی در فضای باز به دو گروه (۷۱ نفره با نگرش مثبت نسبت به بازی در فضای باز و ۵۳ نفره با نگرش منفی نسبت به بازی در فضای باز) تقسیم شدند. سپس به اندازهگیری آزمون خلاقیت حرکتی پرداخته شد. ابزار مورد استفاده در این تحقیق پرسشنامه نگرش مثبت و منفی(ATOP) و آزمون خلاقیت حرکتی برچ میباشند. یافتهها: برای آزمون فرضیهها نیز از تحلیل واریانس چند متغیره استفاده شد و دادهها با استفاده از نرمافزار SPSS نسخه ۲۱محاسبه و نرمافزار AMOS نسخه 22 با سطح معنا داری ۰۵/۰ تحلیل شد. بر اساس یافتههای تحقیق بین نگرش والدین نسبت به بازی در فضای طبیعت در مولفه های روانی(001/0=p)، ابتکار(001/0=p)، انعطاف پذیری(001/0=p) و خلاقیت حرکتی(001/0=p) تفاوت وجود داشت. والدینی که نگرش مثبتی نسبت به بازی در فضای طبیعت داشتند دارای کودکانی میباشند که در هر سه مولفه ی(روانی، ابتکار و انعطافپذیری) خلاقیت حرکتی، نمرهی بالایی دارند. نتیجهگیری: بازی در فضای طبیعت باعث افزایش خلاقیت حرکتی کودکان میشود، لذا پیشنهاد میشود که معلمان تربیتبدنی از این رویکرد در مدارس استفاده کنند
شمارهی مقاله: 7
نوع مطالعه:
كاربردي |
موضوع مقاله:
تخصصي دریافت: 1402/9/20 | پذیرش: 1403/1/18 | انتشار: 1403/2/1