مقدمه: پژوهش حاضر با هدف مدلیابی معادلات ساختاری تنظیم هیجان بر اساس والدگری ادراک شده با نقش میانجی حافظه در کودکان دارای اختلال نقص توجه/بیش فعالی انجام شد.
روش پژوهش: روش پژوهش توصیفی همبستگی از نوع مدلیابی معادلات ساختاری بود. جامعه آماری شامل تمامی کودکان 7 تا 10 ساله دارای اختلال نقص توجه/بیش فعالی مراجعهکننده به کلینیک روانپزشکی کودکان در منطقه 2 تهران در سال 1403 بودند که بر اساس جدول کرجسی و مورگان تعداد 220 نفر از طریق روش نمونهگیری در دسترس انتخاب شدند. ابزارهای این پژوهش شامل تنظیم هیجان گراس و جان (2003)، والدگری ادراک شده پاسکوالی (2012) و حافظه فعال کودکان پیکرینگ و گدرکول (2001) بود. دادههای جمعآوری شده در این پژوهش با استفاده از نرمافزار SPSS نسخه 23 و Smart PLS نسخه 20/3 و با روشهای آمار توصیفی (میانگین و انحراف معیار) و آمار استنباطی (آزمون همبستگی پیرسون، مدلسازی معادلات ساختاری و الگوریتم حداقل مربعات جزئی) تجزیه و تحلیل شد. سطح معنی داری در آزمونها 0/05 در نظر گرفته شد.
یافتهها: نتایج حاکی از برازش مدل کلی پژوهش با دادههای تجربی بود. یافتهها نشان داد که والدگری ادراک شده بر حافظه و تنظیم هیجان تأثیر مثبت و معنادار داشت (0/01p<). همچنین تأثیر والدگری ادراک شده با توجه به نقش میانجی حافظه بر تنظیم هیجان مثبت و معنادار بود (0/01p<).
بحث و نتیجهگیری: از یافتههای پژوهش میتوان نتیجه گرفت که والدگری ادراک شده و حافظه نقش کلیدی در پیشبینی تنظیم هیجان کودکان دارای اختلال نقص توجه/بیش فعالی دارند و بر همین اساس توجه بیشتر مراکز مشاوره به این متغیرها در جهت بهبود عملکرد کودکان دارای اختلال نقص توجه/بیش فعالی ضروری بنظر میرسد.
بازنشر اطلاعات | |
![]() |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |