زمینه و هدف: هدف پژوهش حاضر بررسی نقش میانجی اضطراب رایانه در رابطه خودکارآمدی و عملکرد تحصیلی دانشآموزان 7 تا 12 ساله در دوره آموزش مجازی بود. روش پژوهش: پژوهش حاضر از نظر هدف کاربردی، از نظر روش توصیفی-همبستگی و از نظر جمعآوری دادهها به صورت کمی با ابزار استاندارد بود. جامعه آماری پژوهش والدین دارای دانشآموز 7 تا 12 سال (کلاس اول تا ششم) مدارس غیرانتفاعی شهر اصفهان در سال تحصیلی 02-1401 بودند که از میان آنها تعداد 250 نفر به صورت نمونه گیری تصادفی انتخاب شدند. جهت جمعآوری دادهها از پرسشنامه عملکرد تحصیلی مجازی ایرائولا-رئال و همکاران (2023)، پرسشنامه خودکارآمدی رایانه مورفی و همکاران (1989) و پرسشنامه اضطراب رایانه هاینس (1987) استفاده شد. جهت تحلیل دادهها از ضریب همبستگی پیرسون، رگرسیون و تحلیل مسیر در نرم افزار SPSS نسخه 27 و AMOS استفاده گردید. یافتهها: آنچه از یافتهها برآمد این بود که همبستگی مطلوبی بین متغیرهای مورد بررسی وجود داشته است و قابلیت پیشبینی عملکرد تحصیلی برای هر دو گروه دانشآموز در خصوص خودکارآمدی رایانه نسبت به اضطراب رایانه، بیشتر بود (66/0 در مقابل 30/0- برای پسران و 76/0 در مقابل 29/0- برای دختران) و در صورتی که اضطراب رایانه را متغیر میانجی فرض کنیم، این متغیر به میزان 31 درصد میتواند در رابطه بین خودکارآمدی رایانه و عملکرد تحصیلی نقش میانجی داشته باشد. نتیجهگیری: با توجه به اینکه امروزه فناوری دیجیتال فراگیر شده است و بر روی بیشتر حوزه های زندگی از جمله آموزش تاثیر ویژه گذاشته است؛ استفاده از منابع فناورانه انکار ناپذیر است بنابراین توانایی استفاده از آنها ضروری است. از این رو در مشاورههای تحصیلی که در مدارس ارائه میشود، پیشنهاد میشود با توجه به وضعیت آموزش الکترونیکی و حرکت به سمت آموزش مجازی به بحث آموزش فناوری های لازم پرداخته شود
نوع مطالعه:
پژوهشي |
موضوع مقاله:
تخصصي دریافت: 1402/7/13 | پذیرش: 1403/2/25 | انتشار: 1403/3/4