زمینه و هدف: پژوهش حاضر، با هدف بررسی اثر بخشی آموزش روشهای تغییر و اصلاح رفتار، به مادران، بر میزان پرخاشگری در کودکان بیشفعال، با نقش تعدیلکنندگی اضطراب مادران، اجرا شد. روش پژوهش: در این پژوهش، از روش نیمهآزمایشی از نوع پیشآزمون- پسآزمون و پیگیری با گروه گواه ناهمسان، استفاده شد. جامعه آماری، شامل مادران دارای فرزندان بیشفعال مراجعهکننده به کلینیکهای روانشناسی و روانپزشکی شهر قم در دامنه 7 تا 12 سال و در سال تحصیلی 1402-1401 بودند که تعداد 60 نفر از آنان، بهروش نمونهگیری در دسترس بهعنوان نمونه پژوهش، انتخاب شدند که از این میان، تعداد 30 نفر بهعنوان مادران مضطرب (15 نفر گروه آزمایشی و 15 نفر گروه گواه) و 30 نفر بهعنوان مادران غیر مضطرب (15 نفر گروه آزمایشی و 15 نفر گروه گواه) در گروهها بهصورت تصادفی جایدهی شدند. جهت جمعآوری دادهها از پرسشنامه سیاهه رفتاری کودک و پرسشنامه اضطراب بک، استفاده شد. جهت تجزیه و تحلیل دادهها از تحلیل واریانس با اندازهگیری مکرر و تحلیل کواری انس استفاده شد. یافتهها: یافتههای دادههای پژوهش، نشان داد که آموزش روشهای تغییر و اصلاح رفتار به مادران، در کاهش پرخاشگری کودکان بیشفعالی مؤثر بوده (05/0p<) و اضطراب مادران در رابطه بین آموزش روشهای تغییر و اصلاح رفتار به مادران و پرخاشگری کودکان بیشفعال، نقش تعدیلکنندگی داشت (520/0=F، 05/0>P). نتیجهگیری: نتایج نشان داد که پس از آموزش به مادران، پرخاشگری کودکان، بهصورت معناداری کاهشی بوده و علاوه بر این، اضطراب مادران در رابطه بین آموزش روشهای تغییر و اصلاح رفتار به مادران و پرخاشگری کودکان بیشفعال، نقش تعدیلکنندگی داشت.
نوع مطالعه:
كاربردي |
موضوع مقاله:
تخصصي دریافت: 1403/1/26 | پذیرش: 1403/2/10 | انتشار: 1403/4/1